Verteller kan verwijzen naar: Auctoriële verteller, een alwetende verteller vertelt het verhaal. Personele verteller, een niet alwetende verteller vertelt het verhaal. Gedramatiseerde verteller, een verteller die openlijk naar zichzelf verwijst, naar zijn meningen of zijn waardeoordelen.
Het meest bekende perspectief is het vertelperspectief. Dat ligt in het verlengde van wat we op de middelbare school tijdens grammatica leerden over de eerste persoon (ik), tweede persoon (jij) en derde persoon (hij of zij), waarbij ik gemakshalve het meervoud oversla.
Naast het ik-perspectief zijn er nog meer soorten vertelperspectieven. Zo kennen we het auctoriaal perspectief, ook wel de alwetende verteller genoemd, het personaal perspectief en het meervoudige perspectief.
De sociologie omvat drie belangrijke theoretische perspectieven: het functionalistische perspectief, het conflictperspectief en het symbolisch interactionistische perspectief (soms ook het interactionistische perspectief of simpelweg het microperspectief genoemd).
De ik-verteller is in staat mededelingen te doen over heden en verleden: omdat hij zijn eigen geschiedenis kent, kan hij zowel over zijn ervaringen in het verleden als over zijn latere ervaringen vertellen wanneer dat hem te pas komt. Het belevend-ik geeft alleen weer wat hem nu, op het moment van vertellen, beweegt.
Voorbeelden van vertelling
The Battle of the Ants door Henry David Thoreau (eerste persoon, non-fictie) "The Holy Night" door Selma Lagerlöf (eerste persoon en derde persoon, fictie) Street Haunting door Virginia Woolf (eerste persoon meervoud en derde persoon, alwetende verteller, non-fictie)
Wat zijn narratieve technieken? Narratieve technieken zijn methoden en literaire middelen die schrijvers gebruiken om de verschillende elementen van een verhaal vorm te geven . Deze technieken omvatten aspecten zoals plot, perspectief, stijl, karakter, thema en genre.
Een personele verteller of personale vertelinstantie in een verhaal is niet alwetend ; staat in de hij of zij vorm. Een voorbeeld is de figuur van Serenus Zeitblom in de roman Doctor Faustus van Thomas Mann, die een beschrijving geeft van het leven van een componist, maar zelf niet goed begrijpt wat er gaande is.
Het narratieve perspectief is een andere term voor point of view. Het is het perspectief van waaruit het verhaal wordt verteld . Om het narratieve perspectief te bepalen, stel je de vraag: "Wie vertelt het verhaal?" Is het een personage in het verhaal of een naamloze verteller? Narratief perspectief is anders dan narratieve stem.
Het gesloten einde: dit houdt in dat het hoofdprobleem is opgelost, de hoofdvraag is beantwoord. Dus de grote vraag / het grote avontuur dat speelde in het boek is tot een einde gekomen.
Alwetende of auctoriale verteller
De alwetende verteller neemt de lezer als het ware aan de hand en leidt hem door het verhaal heen. Hij legt uit wanneer er nieuwe personages optreden, wanneer er een tijdssprong gemaakt wordt of wanneer er zaken aan de orde komen die de lezer niet begrijpt.
Mondelinge verhalen vertellen : De oude kunst van het delen van verhalen door middel van gesproken woorden, liedjes en gebaren. Geschreven verhalen vertellen: Het geschreven woord gebruiken om verhalen in verschillende vormen te maken, van romans tot gedichten. Visuele verhalen vertellen: Beelden, symbolen en visuele media gebruiken om verhalen over te brengen en emoties op te roepen.
De objectieve alwetende verteller kan niet in de hoofden van de personages kijken en dan moet dan de lezer uit het gedrag of woorden van de personages zelf afleiden wat zij denken en voelen etc. Je bent als verteller meer een toeschouwer die verslag doet van de gebeurtenissen.
Verteller kan verwijzen naar: Auctoriële verteller, een alwetende verteller vertelt het verhaal. Personele verteller, een niet alwetende verteller vertelt het verhaal.
De drie belangrijkste typen vertelling zijn: Eerste persoon: de verteller is een hoofdpersoon van het verhaal en vertelt het verhaal vanuit zijn eigen perspectief. Tweede persoon: de lezer is een hoofdacteur in het verhaal en de verteller spreekt rechtstreeks tot de lezer (minst voorkomende vorm).
In epische teksten vertelt een meer of vaak ook minder herkenbare verteller een geschiedenis of een verhaal. Daarbij wordt in de literaire kritiek en in de antropologie vooral gekeken naar de wijze waarop die verhalen zijn verteld.
De verteller is de persoon die het verhaal vertelt . De verteller is anders dan de auteur, of de werkelijke mens die het verhaal schreef. De verteller is een fictieve uitvinding, zelfs als ze geen werkelijk personage in het verhaal zijn.
Er zijn drie belangrijke soorten point-of-view: de eerste persoon, de tweede persoon en de derde persoon. Elk perspectief biedt verschillende voordelen en nadelen voor de schrijver en de lezer.
1.2 Zes belangrijke perspectieven domineren het snel veranderende veld van de moderne psychologie: het biologische, cognitieve, behavioristische, whole-person-, ontwikkelings- en socioculturele perspectief. Alle kwamen ze voort uit radicaal nieuwe ideeën over geest en gedrag.
Belangrijkste sociologische theorieën. De drie belangrijkste sociologische theorieën waar nieuwe studenten over leren zijn het interactionistische perspectief, het conflictperspectief en het functionalistische perspectief . En elk heeft zijn eigen manier om verschillende aspecten van de maatschappij en het menselijk gedrag daarin te verklaren.
Laten we onze analyse van cultuur afronden door deze te bekijken in de context van drie theoretische perspectieven: functionalisme, conflicttheorie en symbolisch interactionisme .