Plantairflexie of plantaire flexie is de extensie (strekking) of flexie (buiging) van het enkelgewricht naar beneden. De voet beweegt dan van het scheenbeen af. De vergelijkbare beweging bij de hand richting de handpalm is palmairflexie of palmaire flexie.
Het bovenste spronggewricht zorgt ervoor dat de voet omhoog en omlaag kan bewegen. In vaktermen heet dit respectievelijk dorsaalflexie en plantairflexie. Door het onderste spronggewricht kan de voet naar binnen of buiten bewegen. Dit wordt in vaktermen respectievelijk inversie en eversie genoemd.
Aandoeningen zoals reumatoïde artritis en artrose kunnen plantaire flexie verminderen en het lopen moeilijker maken. Het enkelgewricht, dat eigenlijk uit twee gewrichten bestaat, maakt plantaire flexie mogelijk. Het maakt ook de tegenovergestelde beweging mogelijk, dorsiflexie, wat de beweging van de voet naar het been is.
triceps surae, welke zorgt voor plantairflexie en inversie.
Het gewricht tussen de twee achtervoetsbeenderen, het sprongbeen (talus) en het hielbeen (calcaneus) wordt het onderste spronggewricht genoemd. Ter hoogte van de enkel (bovenste spronggewricht) kan de voet 20° omhoog worden getrokken (dorsaalextensie) en 30° in spitsstand worden gebracht (plantairflexie).
Patiënten met instabiliteitsklachten van hun knie, melden juist bij die activiteiten een instabiel gevoel. Uit de literatuur is niet bekend wat een normale knie-stabiliteit is rondom 30 graden flexie. Bij het plaatsen van een totale knieprothese focust de orthopeed met name op de 0 en 90 graden.
De enkel is herkenbaar aan twee zichtbare knobbels. De knobbel aan de buitenzijde van het been (Malleolus lateralis) is het onderste uiteinde van het kuitbeen, de knobbel aan de binnenzijde van het been (Malleolus medialis) is het onderste uiteinde van het scheenbeen.
Het strelen van de laterale zijde van de voetzool met een vrij scherp voorwerp veroorzaakt plantaire flexie van de grote teen; vaak is er ook flexie en adductie van de andere tenen. Deze normale reactie wordt de flexorplantaire reflex genoemd.
Zowel de voorste als de laterale spiergroepen worden geïnnerveerd door de nervus peroneus communis. De plantaire flexoren van de voet en tenen liggen in het achterste compartiment van het been achter het interosseus membraan en worden geïnnerveerd door de nervus tibialis .
Een peesontsteking veroorzaakt pijn en irritatie rondom het onderbeen. Daarnaast kan er ook een gezwollen, rode zone ontstaan boven de ontstoken pees en kan de plek warm aanvoelen. Je hebt pijn tijdens het bewegen van de enkel of knie, en er is sprake van stijfheid.
Een van de belangrijkste oorzaken van slechte dorsiflexie is strakheid in de achterste ketenspieren van uw onderbeen , voornamelijk uw kuiten. Een andere oorzaak is beperkte beweging bij de enkel, wat vaak het gevolg is van een eerdere enkelblessure. De andere kandidaat zijn zwakke voorste spieren die snel vermoeid raken.
Onderzoek suggereert echter dat slechte enkelmobiliteit ook een genetische oorzaak kan hebben .
Het laterale collaterale ligamentcomplex (LCL) bestaat uit:[2] Anterior talofibular ligament : dit is het meest frequent geblesseerde ligament van de enkel. Dit ligament speelt een belangrijke rol bij het beperken van anterieure verplaatsing van de talus en plantaire flexie van de enkel.
Plantairflexie is een beweging waarbij de bovenkant van je voet van je been af wijst . Je gebruikt plantairflexie wanneer je op de punt van je tenen staat of je tenen wijst. Het natuurlijke bewegingsbereik van elke persoon in deze positie is anders. Verschillende spieren controleren plantairflexie.
Enkelgewricht-oefening 1
Ga rechtop zitten op een kruk en plaats uw voeten zo op de grond dat uw enkels loodrecht ten opzichte van uw knieën staan. Beweeg dan afwisselend de toppen van uw tenen en uw hiel op en neer. Herhaal deze beweging 15 keer. U kunt deze oefening rechts en links parallel uitvoeren.
Het sprongbeen (lat. talus) vervult een centrale functie bij de krachtoverbrenging van het onderbeen naar de voet. Als de botten van de enkel richting de tenen verschoven kunnen worden wanneer het onderbeen is gefixeerd, is er sprake van een naar voren schuivende talus.
Een zenuwbeschadiging veroorzaakt soms verzwakking van spierkracht, vervelende gevoelloosheid of stekende of brandende pijn. De klachten kunnen zich precies op de plek van de schade bevinden, maar ook ergens anders in het gebied dat door de beschadigde zenuw wordt verzorgd.
De Babinski-reflex — ook wel de plantaire reflex genoemd — is een reactie op stimulatie van de onderkant van de voet . Het kan artsen helpen bij het beoordelen van een neurologisch probleem bij mensen ouder dan 2 jaar. Als uw kind deze reflex heeft en geen andere tekenen van neurologische problemen vertoont, hoeft u zich waarschijnlijk geen zorgen te maken.
Algemene behandelingsoverwegingen. De eerste behandeling bestaat uit rust van de aanstootgevende activiteit en medicijnen en ijs om ontsteking en pijn te verminderen . Het verwijderen van nieuwe boogsteunen of kleinere, zachte boogsteunen kan worden aanbevolen als dit de oorzaak van dit probleem is.
Wanneer deze reflex aanwezig is na de leeftijd van 2 jaar of bij volwassenen, duidt dit op schade aan uw motorische zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) . Neuroloog Joseph Babinski ontdekte het Babinski-teken in 1896. Het Babinski-teken staat ook bekend als de extensorplantaire reflex.
Er is één spier aan de voorkant van het been voor dorsiflexie, tibialis anterior. Er zijn er drie aan de achterkant van het been voor plantaire flexie, gastrocnemius, soleus en plantaris . Hier is tibialis anterior. Tibialis anterior ontspringt aan het laterale oppervlak van de bovenste tibia en aan het interossale membraan.
De beoordeling van plantaire flexie verschilt van de standaard 0-5 beoordelingen. Het systeem voor het beoordelen van de kracht van staande plantaire flexie is afhankelijk van het bewegingsbereik en het aantal kwalitatieve herhalingen dat de patiënt tijdens de test kan voltooien .
Knobbels in de enkel kunnen verschillende oorzaken hebben, waaronder trauma, infecties, ontstekingsziekten, goedaardige (niet-kankerachtige) cysten en tumoren en (zelden) kanker .
In de sinus tarsi lopen bloedvaten en zenuwen.Met name de zenuwen kunnen geïrriteerd raken wanneer ze worden bekneld. Op dat moment spreken we van een sinus tarsi syndroom.
Symptomen Artrose Middenvoet
Herkenbare momenten zijn het opstaan uit bed in de ochtend of na een tijdje in een stoel te hebben gezeten. Er is dan een stekende pijn aanwezig in het midden van de voet en de voet kan stijf aanvoelen. Bij veel lopen, traplopen en hurken wordt de pijn erger.