Normatief zijn voor een ander betekent dat je jouw zienswijze, mening of norm oplegt aan een ander als zijnde een geschreven of ongeschreven richtlijn of gedragsregel. Wie normatief is geeft aan hoe het hoort, wat normaal gedrag is of wat gewenst c.q. ongewenst gedrag is.
Normatieve professionalisering betreft vooral een kritische en reflexieve omgang met de normen en waarden die het professionele handelen mede bepalen.
Rechtsregels geven aan wat er zou moeten gebeuren als aan bepaalde voorwaarden is voldaan. Dit noemen we rechtsgevolgen. Wat er volgens het geldende recht zou moeten gebeuren heten normatieve regels.
Beschrijvende beweringen (dat wat je ziet) zijn op feiten gebaseerd, maar normatieve beweringen (dat wat opgelegd wordt, de norm) zijn gebaseerd op meningen, op wat iemand vindt dat het moet zijn.
Elk van deze vragen vraagt om een normatieve beoordeling, wat betekent dat ze vragen om een oordeel over wat zou moeten zijn, in plaats van wat is.
Normatieve beoordelingen laten zien of een persoon presteert op een niveau dat gelijk is aan, boven of onder het gemiddelde . Scores worden vaak weergegeven als een percentiel, wat het percentage individuen weergeeft dat gelijk of onder de tester scoort. Dit betekent dat de prestaties van het individu worden vergeleken met een groep.
Normatief zijn voor een ander betekent dat je jouw zienswijze, mening of norm oplegt aan een ander als zijnde een geschreven of ongeschreven richtlijn of gedragsregel. Wie normatief is geeft aan hoe het hoort, wat normaal gedrag is of wat gewenst c.q. ongewenst gedrag is.
Normatieve competentie: studenten leren met een kritische blik naar de wereld te kijken en die te bevragen, ze ontwikkelen het vermogen om de heersende normen en waarden binnen het betreffende systeem te bevragen.
Normatieve claims worden gewoonlijk gecontrasteerd met positieve (d.w.z. beschrijvende, verklarende of constatieve) claims bij het beschrijven van soorten theorieën, overtuigingen of proposities. Positieve statements zijn (naar verluidt) feitelijke statements die proberen de realiteit te beschrijven." en.wikipedia.org/wiki/Normative.
Normatieve opvattingen zijn overtuigingen of meningen over hoe dingen zouden moeten zijn, in plaats van hoe ze werkelijk zijn. Ze zijn gebaseerd op normen, waarden en ethiek, en ze beïnvloeden ons gedrag en onze besluitvorming.
Waarden worden vaak in één adem genoemd met normen. Het verschil is dat waarden de basis vormen en normen volgen daar logisch uit. Normen zijn als het ware gedragsregels gefundeerd in waarden. Bijvoorbeeld: ik zal altijd mijn eigen geld verdienen (norm) want onafhankelijkheid (waarde) is belangrijk voor mij.
Het adjectief normative kan ook betekenen het voorschrijven van regels of standaarden . De normatieve regels van de Amerikaanse overheid voor het leven in de Amerikaanse samenleving betekenen bijvoorbeeld dat je vrijheid van meningsuiting hebt, maar dat je niet het recht hebt om iemand te belasteren of te smaden.
Te onderscheiden normatieve elementen zijn de descriptieve sociale norm (gedrag van anderen), de prescriptieve sociale norm (opinie van anderen) en de persoonlijke norm (persoonlijke waarden).
Normatieve verwachtingen zijn uitspraken die een bepaalde (voor)stellende waarde hebben, als een stelregel. Er wordt gevraagd van de ander of voorgesteld om zich op een bepaalde manier te gedragen. Dit zijn algemene verwachtingen en gaan vaak over specifiek gedrag in bepaalde situaties.
o Het normatieve werk van de WHO of “normen, standaarden en conventies” wordt hier gebruikt om een breed scala aan WHO-werk aan te duiden dat wordt ingegeven door de behoeften van het land, maar dat landen (en partnerorganisaties) collectief ten goede komt in plaats vanindividueel .
Normatieve professionalisering gaat uit van de vooronderstelling dat elk professioneel handelen, behalve technische en communicatieve kwaliteiten, ook een morele kant heeft (normatieve professionaliteit). Anders gezegd: bij professioneel handelen spelen altijd ook normen en waarden een rol.
niet·norm·mətiv. : niet conformerend aan, gebaseerd op, of gebruikmakend van de norm : niet normatief.
Normatieve argumenten zijn gebaseerd op waarden, oordelen en meningen. Ze beschrijven de wereld zoals die zou moeten zijn. Deze argumenten kunnen niet worden getest of geverifieerd, omdat ze afhankelijk zijn van persoonlijke of maatschappelijke waarden.
Informatie over de cultuur, verwachtingen en sociale normen binnen de organisatie .
Kritisch denken is een belangrijke onderliggende vaardigheid bij de normatieve competentie. Dat is het vermogen om normen en waarden, praktijken en meningen in vraag te stellen. Het is ook het nadenken over de eigen waarden, over het eigen handelen.
Normativiteit betekent dat we vanuit een bepaalde moraliteit – vaak overigens on- bewust – denken en handelen. Normatieve professionaliteit wil zeggen: professioneel handelen waarbij de eigen moraliteit en subjectiviteit uitgangspunt vormen; het daarbij behorende spanningsveld is van invloed op keuzes van handelen.
Omschrijf de normatieve functie van het recht
Ervoor zorgen dat men zich aan de waarden en normen van de maatschappij houdt. Moraalnormen die in de wet worden opgenomen zijn rechtsnormen. Als deze rechtsnormen worden overtreden volgt er een straf. (bijvoorbeeld niet moorden, niet stelen, niet discrimineren, etc.).
Ongeveer 15 jaar geleden begonnen wetenschappers die geïnteresseerd waren in de menselijke evolutie – antropologen, biologen, economen, filosofen en (een paar) psychologen – de term ‘normpsychologie’ (of ‘normatieve cognitie’) te gebruiken om te verwijzen naar een reeks cognitieve en motivationele mechanismen waarvan zij geloofden dat ze door genetische evolutie gespecialiseerd waren ...
Wat zijn normatieve invloeden? etnische afkomst, sociale klasse, lidmaatschap subcultuur en andere factoren. Dit kan leiden tot conformiteit omdat men de gevolgen van ander gedrag vertonen vreest.
Niet-normatieve rechtsregels zijn regels die geen gedrag voorschrijven of verbieden, maar eerder beschrijvend of verklarend van aard zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op de interpretatie van wetten of de toepassing van juridische principes.