Bij shock ziet iemand er vaak slecht uit en maakt hij de indruk dat hij ziek is. Hij heeft vaak een bleke, grauwe en vale huidskleur en bleke nagelbedden. Iemand met shock voelt zich ellendig, onrustig en slap. Ook voelt hij zich vaak koud, klam en kan hij dorstig zijn.
Een shock is een acute levensbedreigende situatie, waarbij het bloedvolume te laag is en daarom vitale lichaamsfuncties uitvallen. Er komt te weinig zuurstof bij de spieren, de huid, de spijsvertering en uiteindelijk het hart en de hersenen.
Het hart pompt het bloed sneller rond, de ademhaling versnelt en de minder belangrijke organen zoals de huid krijgen minder bloed. Het lichaam reageert op het probleem en het slachtoffer wordt rusteloos en angstig. Ademhaling: De ademhaling is versneld en kan oppervlakkig of luidruchtig zijn.
Shock is steeds progressief, maar kan in drie fasen worden ingedeeld: gecompenseerde shock, ongecompenseerde shock en irreversibele shock. Deze indeling is uiteraard artificieel, maar nuttig: elke fase heeft zijn karakteristieke klinische en pathofysiologische kenmerken, en zijn prognose.
De definitie van shock is een tekort aan circulerend volume met als gevolg dat er onvoldoende bloeddoorstroming in de weefsels plaatsvindt met als gevolg dat er onvoldoende zuurstof voor de cellen wordt aangevoerd. Hierdoor ontstaat ernstige schade aan weefsels en organen.
Wanneer een persoon in shock is zal het bloed niet genoeg zuurstof vervoeren en zullen de hersenen en andere organen geen voeding krijgen. Een slachtoffer die lijdt aan shock kan bang kijken, verward, zwak en extreem dorstig zijn. De huid ziet er bleek uit en voelt koud aan. Hartslag en ademhaling zijn snel.
Prognose. De prognose van shock hangt nauw samen met de oorzaak en de mogelijk opgelopen complicaties. Zo is de mortaliteit bij een septische of toxische shock ongeveer 35-40%. De mortaliteit van een cardiogene shock is 60-90%.
Kenmerken shock
Door een vermindering van de bloedtoevoer trekt het bloed weg uit de huid. Hierdoor ontstaat er een bleke (koude) of klammerige huid. Dit kan gepaard gaan met overmatig zweten.
bewusteloosheid/shock. Dit is een anafylactische shock, die kan leiden tot een hartstilstand. Dit is levensbedreigend en dus erg gevaarlijk. Vaak heb je hiervoor last van meerdere andere klachten zoals een gezwollen tong of keel, blauwe lippen, moeite met praten en ademen en een dalende bloeddruk.
Het slachtoffer wordt bleek, begint te zweten en te rillen, hij of zij klaagt over koude (koud zweet). Handen en voeten kunnen koud aanvoelen. Het slachtoffer is misselijk en kan braakneigingen hebben. De ademhaling van het slachtoffer wordt oppervlakkig en versnelt.
Hoe herken je een hypovolemische shock
Dat merk je omdat de patiënt bleek is en een klamme huid heeft. De patiënt is misselijk en heeft bijna geen kracht meer in zijn lichaam. Ook kan hij klagen over dorst. De patiënt kan suf worden, traag reageren op vragen en zelfs bewusteloos raken.
Meestal ontstaat het door een klap tegen het hoofd, of door zuurstofgebrek van de hersenen of door het binnen krijgen van giftige stoffen. Het is belangrijk om goed te handelen bij iemand die bewusteloos is, want het kan schadelijke gevolgen hebben.
heeft een bleke, koude, klamme/zweterige huid; heeft een misselijk/ziek gevoel, maakt een zieke indruk; heeft dorst en is krachteloos. krijgt een verminderd bewustzijn of raakt bewusteloos.
Geef nooit iets te eten of te drinken. De maag reageert daarop door bloed aan andere lichaamsdelen te onttrekken, dat is nu net niet de bedoeling. Daarnaast werkt de maag minder goed, waardoor het slachtoffer kan gaan braken. Verliest het slachtoffer het bewustzijn, leg hem dan in de stabiele zijligging.
Acute stressstoornis wordt ook wel een acute stressreactie, (psychische) shock of acute crisisreactie genoemd. Een acute stressstoornis is tijdelijk en duurt maximaal vier weken.
Signalen van een inwendige bloeding kunnen zijn:
Gewrichtsbloedingen, die eerst voor stijfheid in de gewrichten zorgen zonder pijn of zichtbare signalen van bloeding. Het gewricht kan opzwellen, warm en pijnlijk aanvoelen en moeilijk buigbaar zijn.
Snelle, moeizame ademhaling. Grieperig gevoel. Sufheid, slaperigheid en verwardheid (delier) Klachten van de infectie zelf, bijvoorbeeld pijn bij het plassen bij een blaasontsteking, benauwdheid bij een longontsteking of hoofdpijn bij een hersenvliesontsteking.
Iemand wordt onrustig of angstig, heeft een bleke of klamme huid en heeft een verlaagd bewustzijn of raakt zelfs bewusteloos. Daarnaast voelt het slachtoffer zich misschien misselijk, heeft dorst of is krachteloos.
Een shock is een levensbedreigende toestand. De druk in de bloedvaten is te laag om de vitale lichaamsfuncties in stand te houden. Een shock kan ontstaan door ernstig bloedverlies, door hartfalen, door een bacteriële infectie (sepsis) of door een allergische reactie (anafylactische shock).
Trauma laat bij velen een onuitwisbare indruk na. Wie geconfronteerd wordt met traumatische gebeurtenissen zoals oorlog, een auto-ongeluk, verkrachting of overlijden kan een acute stressstoornis of psychische shock krijgen. Deze stressreactie duurt ten miste drie dagen en verdwijnt binnen een maand.
Bij een zeer grote bloeding kan je bloed braken en shockverschijnselen ontwikkelen. In dat geval moet je met spoed naar het ziekenhuis. Een maagbloeding gaat niet altijd gepaard met pijn. Als dat wel zo is, dan is de oorzaak vaak een maagzweer of ontsteking van de maagwand.