Reflexiviteit: een term die binnen de onderzoeksmethodologie refereert naar de reflectie tussen sociale onderzoekers over de implicaties die zij genereren voor de sociale wereld rekening houdend met hun eigen waarden, vooroordelen, besluiten, verwachtingen en andere subjectieve aspecten.
Reflexiviteit is de handeling van het onderzoeken van iemands eigen aannames, overtuigingen en oordeelssystemen, en het zorgvuldig en kritisch nadenken over hoe deze het onderzoeksproces beïnvloeden . De praktijk van reflexiviteit confronteert en bevraagt wie we zijn als onderzoekers en hoe dit ons werk stuurt.
Reflexiviteit verwijst over het algemeen naar het onderzoeken van iemands eigen overtuigingen, oordelen en praktijken tijdens het onderzoeksproces en hoe deze het onderzoek mogelijk hebben beïnvloed . Als positionaliteit verwijst naar wat we weten en geloven, dan gaat reflexiviteit over wat we met deze kennis doen.
Beoefenaarsbetekenissen van reflexiviteit. als zelfreflectie, onderscheiden van reflectie. Sommige deelnemers definieerden reflexiviteit als het gebruik van intuïtie of impliciete kennis (Polyani 1967) om een situatie te begrijpen en ook als een manier om het gebruik van het intellect en de emoties te combineren om dit te doen.
Goed sociaalwetenschappelijk onderzoek wordt reflexief gedaan, maar dat reflexiviteitswerk is niet per se voor het publiek om te zien . Net als elk identiteitswerk is het een persoonlijke en privéaangelegenheid. De positionaliteitsverklaring is in feite een openbare samenvatting van wie een onderzoeker is en hoe zijn standpunt zijn werk heeft gevormd.
Reflexiviteit is een vorm van kritisch denken waarbij kwesties rond identiteit en positionering worden aangepakt door de aannames van de onderzoeker expliciet te maken en strategieën te vinden om deze in twijfel te trekken (Lazard & McAvoy, 2017).
Positionaliteit beschrijft het wereldbeeld en standpunt van een onderzoeker bij het uitvoeren van onderzoek (Rowe 2014). Het zijn de bredere sociale en politieke contexten die interpersoonlijke relaties en kwalitatieve onderzoeksprocessen beïnvloeden (Savin-Baden en Major 2013).
Terwijl reflectie een gemist detail kan onthullen of inzicht kan bieden in waarom iets fout ging, probeert reflexiviteit de diepere redenen achter die hiaten te ontdekken : hoe onze overtuigingen en gedragingen onze beslissingen en relaties beïnvloeden.
Voortbordurend op Lichterman (2005) en anderen definiëren wij sociale reflexiviteit als 'contextgevoelig bewustzijn van jezelf in relatie tot anderen', waarin aandacht voor het zelf selectief, instrumenteel en die- nend is voor kennis over en invloed op anderen en de bredere context.
Ecologische of ecosysteemreflexiviteit betreft het vermogen van sociaal-ecologische systemen om zichzelf te herconfigureren als reactie op reflectie op hun prestaties .
Reflexiviteit is een houding van de onderzoeker om systematisch aan kennisontwikkeling te werken. De achtergrond en situatie van de onderzoeker kan de onderzoeksopzet en interpretatie van de resultaten beïnvloeden (Malterud, 2001).
Voor een voorbeeld van reflexiviteit in kwalitatief onderzoek, laten we een socioloog beschouwen die armoede in zijn eigen gemeenschap bestudeert . Hun persoonlijke ervaringen en vooroordelen over de gemeenschap kunnen van invloed zijn op hoe ze het onderzoek benaderen, de vragen die ze stellen en hoe ze de data interpreteren.
Vervolgens hebben we onderling overlegd en de documentatie van onze sessies en de beschikbare literatuur bestudeerd. Dit heeft ons geleid tot de ontwikkeling van vier algemene typen reflexiviteit: persoonlijk, epistemologisch, kritisch en feministisch .
Reflexief onderzoek erkent ons vermogen om de socialisatieprocessen die we dagelijks ervaren te erkennen en om indien nodig met agency te handelen om deze processen te weerstaan . Bovendien dragen verdiepte zelfkennis en kritische heronderhandeling bij aan verdere reconstructies van het zelf (Lyle, 2013).
De reflexiviteitstheorie stelt dat investeerders hun beslissingen niet baseren op de realiteit, maar op hun percepties van de realiteit . De acties die voortvloeien uit deze percepties hebben een impact op de realiteit, of fundamentals, die vervolgens de percepties van investeerders en dus de prijzen beïnvloeden.
reflexiviteit zelfstandig naamwoord [U] (IN GEDACHTE)
het feit dat iemand in staat is om zijn eigen gevoelens, reacties en motieven (= redenen voor handelen) te onderzoeken en hoe deze van invloed zijn op wat hij doet of denkt in een bepaalde situatie : ik had in die tijd een mate van reflexiviteit ontwikkeld die ongebruikelijk was voor een tiener.
Binnen de sociologie in bredere zin – het gebied van oorsprong – betekent reflexiviteit een daad van zelfreferentie waarbij het bestaan onderzoek teweegbrengt, waarbij de denkactie ‘terugkeert naar’, verwijst naar en invloed uitoefent op de entiteit die de actie of het onderzoek initieert .
Reflexiviteit gaat over het erkennen van uw rol in het onderzoek . Als kwalitatief onderzoeker bent u onderdeel van het onderzoeksproces en uw eerdere ervaringen, aannames en overtuigingen zullen het onderzoeksproces beïnvloeden.
De Cambridge Dictionary geeft de volgende definitie voor het woord reflexiviteit: Reflexiviteit zelfstandig naamwoord (IN GEDACHTE) het feit dat iemand in staat is om zijn eigen gevoelens, reacties en motieven (=redenen voor handelen) te onderzoeken en hoe deze van invloed zijn op wat hij doet of denkt in een situatie .
Met reflecteren bedoelen we terugkijken op hoe je te werk bent gegaan en daarvan leren. Dit doe je door op een gestructureerde wijze vragen te stellen bij een ervaring, bij een probleem of bij bestaande kennis. Door het reflecteren kun je verbindingen leggen tussen wat je hebt gezien, ervaren, gedacht en gedaan.
In een professionele context daagt reflexiviteit de praktijken, rollen, overtuigingen en waarden van beoefenaars uit en bevordert het leren en de herontwikkeling van de praktijk (Bolam en Chamberlain, 2003).
Terwijl reflectie terugkijkt, gebeurt reflexiviteit in het moment. Het gaat erom dat je je kritisch bewust bent van hoe je eigen waarden, aannames en acties vormgeven aan wat er gebeurt . Reflexiviteit houdt in dat je erkent dat je geen neutrale toeschouwer bent, maar een actieve deelnemer in het vormgeven van uitkomsten en interacties.
Sommige onderzoekers kiezen voor bracketing, waarbij de onderzoeker de eigen vooronderstellingen en gedachten over het onderwerp van onderzoek bewust tussen haakjes plaatst om zo onbevooroordeeld mogelijk te lezen.
In kwantitatief onderzoek ligt zowel bij het verzamelen als bij de analyse de nadruk op kwantificatie van data. Bij kwalitatief onderzoek is dat niet het geval. De nadruk ligt daar niet op meten en op het verzamelen van getallen, maar op woorden. Het is subjectiever en interpretatiever.
Uw onderzoeksidentiteit bestaat uit een aantal elementen die samen u als onderzoeker vertegenwoordigen . Deze elementen omvatten: Uw naam zoals deze op uw publicaties staat. Uw profielen met uw publicaties en andere onderzoeksactiviteiten. Uw institutionele en organisatorische affiliaties.