De grijze zeehond eet voornamelijk vis zoals zandaal, zalm, kabeljauw, schelvis, koolvis, zandspiering, wijting en platvissen (zoals bot).
Grotere haaien en orka's zijn de natuurlijke vijanden van de grijze zeehond. Grijze zeehonden leven in drie verschillende populaties langs de kusten van de Atlantische Oceaan en de Oostzee, en ze worden vaak gezien in Stellwagen Bank National Marine Sanctuary.
Ze eten het liefst vissen die dicht bij de bodem leven, zoals platvissen, kabeljauwachtigen, grondels en zandspiering. Volwassen zeehonden die van platvis leven, hebben daar tot 8 kilo per dag van nodig. Dieren in gevangenschap eten gemiddeld 3 tot 4 kilo makreel of haring per dag omdat die vis veel vetter is.
Volwassen zeehonden drinken bijna nooit. Ze halen het zoete water dat ze nodig hebben uit de vis die ze eten. Wanneer ze een tijdje niet eten, komt het water uit het verbruiken van hun vetlaag. Door het leven in zee krijgen ze natuurlijk ook weleens zout water binnen.
Hoewel zeehonden er "schattig en knuffelbaar" uitzien, zijn het wilde dieren en mogen ze niet benaderd worden. Zoals alle wilde dieren, kunnen zeehonden agressief reageren door aan te vallen als ze in het nauw worden gedreven of denken dat ze bedreigd worden , wat kan resulteren in ernstige menselijke verwondingen die medische aandacht vereisen.
Grijze zeehonden leven 25 tot 35 jaar . Ze verzamelen zich in grote groepen om te paren. Mannetjes die op het land broeden, kunnen in één broedseizoen met veel verschillende vrouwtjes paren. Vrouwtjes zijn ongeveer 11 maanden zwanger en krijgen één pup.
In het water hebben ze het meest te vrezen van roofdieren als haaien en Orka's. Maar eigenlijk is de mens de grootste vijand van zeehonden. Zeehonden werden vroeger in Nederland vaak bejaagd als schadelijke diersoort. Vooral vissers zagen zeehonden als hun concurrenten, omdat ze allebei op vis jagen.
Samengevat: in Nederland zijn zover bekend nog nooit mensen echt aangevallen door zeehonden. Dat betekent niet dat we alleen nog maar in binnenwateren kunnen zwemmen. Maar gebruik bij het zwemmen in zee je gezonde verstand. Geef wilde zeezoogdieren de ruimte die ze nodig hebben.
Drinken zeehonden? Net als alle zeezoogdieren halen zeehonden al het water dat ze nodig hebben uit hun voedsel. Hun lichaam is erg efficiënt in het verwijderen en recyclen van water uit hun voedsel. Ze vermijden het drinken van zeewater ; als een zeehond te veel zeewater drinkt, kan hij ernstig ziek worden.
'Het is een beetje een mix van vlees en vis. Zeehondenvlees is erg mals en lekker. Het smaakt wat zoals lever, want er zit ook veel bloed in.
Oorloze zeehonden zijn opportunistische eters en hun dieet kan variëren afhankelijk van de soort en locatie. Enkele veelvoorkomende prooien zijn vis, inktvis en schaaldieren . Ze kunnen duiken tot dieptes van wel 600 meter (1.970 voet) op zoek naar voedsel.
Er drijft een drol in je schone water ð©ð! Zeehonden poepen net zo makkelijk in het water als op het droge. Wist je dat wetenschappers de poep van wilde zeehonden verzamelen? De gehoorsteentjes van de vissen die ze gegeten hebben, verteren namelijk niet.
Omdat de zeehond nog maar enkele maanden oud is wisten de meeuwen hem ook te pakken te krijgen. 'Als zo'n kleintje verzwakt is en op het strand ligt beginnen de meeuwen eraan te pikken, meeuwen eten alles', aldus Kooimans.
Daarnaast voelen ze ook op afstand aan hoe groot de vis is en wat voor vorm hij heeft. Zeehonden hebben geen sterke voorkeur voor één soort vis. Ze vangen vooral vissen die dicht op de bodem leven, maar eten ook andere zeedieren, zoals inktvissen, garnalen en krabben. Zeehonden eten gemiddeld zo'n 4,6 kilo vis per dag.
Zeehonden slapen zowel in het water als op het land . In het water slapen ze drijvend in een staande positie, zoals een dobber, of drijvend horizontaal op het oppervlak. Omdat ze slapen en niet actief zwemmen, kunnen ze veel langer onder water blijven dan wanneer ze op jacht zijn naar voedsel.
ð§ð¦ Zeehonden en pinguïns hebben een unieke relatie op het witte continent . Hoewel ze misschien onwaarschijnlijke metgezellen lijken, zijn hun levens nauw met elkaar verbonden door hun omgeving. Zeehonden, zoals de machtige zeeluipaard, jagen vaak op pinguïns, wat de cirkel van het leven in het barre Antarctische klimaat laat zien.
Onder hun huid hebben zeehonden een dikke speklaag. Dit isoleert goed: het houdt de kou buiten en de lichaamswarmte binnen. Ook hun vacht speelt hier een rol in.
Met hun grote ogen en sierlijke bewegingen zijn zeehonden een favoriet van veel snorkelaars en duikers. Op verschillende plaatsen kun je (onder begeleiding) met de dieren snorkelen. Snorkelen met zeehonden doe je in niet al te warm water – zeehonden houden daar namelijk niet van! Je zult een neopreen pak moeten dragen.
De zeehond kan ziek zijn of en kan bijten. Houd honden aan de leiband. Opgepast: niet alle zeehonden die op het strand of op een golfbreker liggen, zijn ziek of gewond, vaak komen ze gewoon uitrusten.
Zeehonden zijn wilde dieren en hebben scherpe tanden waarmee ze duchtig kunnen bijten. Probeer ze niet te aaien en hou zeker 30 meter afstand, zodat ze niet worden verstoord.
De gewone zeehond wordt gemiddeld 20-30 jaar oud. Vrouwtjes worden ouder dan mannetjes; vrouwtjes worden maximaal 40 jaar oud en mannetjes 25 jaar oud.
Meestal houden ze gewoon afstand van mensen, maar ze zijn niet schuw en wel leergierig en speels. Dat betekent dat een grijze zeehond die bijvoorbeeld gevoerd of zelfs geaaid wordt, gevaarlijke bijtspelletjes kan gaan spelen.
In het wild zijn zeehonden van nature voorzichtig tegenover mensen en blijven ze veel vaker uit het zicht en uit de buurt van mensen. Ze zijn absoluut niet agressief , maar er zijn gevallen bekend van zeehonden die agressief gedrag vertonen tegenover mensen, met name wanneer ze zich bedreigd voelen of hun jongen beschermen.
Zeehonden slapen zowel op het land als in het water. In het water drijven ze horizontaal op het wateroppervlak of verticaal onder water. Onder water slapen ze eigenlijk maar half: tijdens hun slaap blijft één helft van de hersenen wakker terwijl de andere helft slaapt.
De grootste zeehond is de zuidelijke zeeolifant (groter dan zelfs de walrus) en de kleinste is de ringelrob. Sommige soorten zijn seksueel dimorf, wat betekent dat de twee geslachten er aanzienlijk anders uitzien en vaak wordt de ene groter dan de andere.