Wanneer er sprake is van een beenlengteverschil, kan dit gecompenseerd worden door onder het kortere been een kleine verhoging aan te brengen. Er komt dan een hakverhoging onder de inlegzool, maar in de schoen. Afhankelijk van de schoen is een verhoging tot circa 15 millimeter haalbaar.
Hoewel een beenlengteverschil niet altijd direct voor pijnklachten zorgt, is wel aan te raden het verschil te verkleinen. De verkeerde houding kan op langere termijn voor klachten in het gehele lichaam zorgen. Een beenlengteverschil kan gecompenseerd worden door een hakverhoging in of onder de schoenen te dragen.
Hoeveel beenlengteverschil is normaal? Veel mensen hebben een verschil in beenlengte. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat meer dan 90% van de mensen een beenlengteverschil heeft. Het gemiddelde verschil bedraagt ongeveer 0,5 cm.
Als oefeningen het beenlengteverschil niet voldoende kunnen verhelpen, wordt het verschil in beenlengte gecompenseerd door een verhoging van de zolen. Het dragen van deze steunzolen onder de voeten van het kortste been kunnen de bekkenstand en uiteindelijk ook de stand van de wervelkolom corrigeren.
De oorzaak.
Beenlengteverschil kan aangeboren zijn of op jonge leeftijd ontstaan, zoals bij een onvolgroeid heupgewricht (heupdysplasie), een beschadigde groeischijf, door ongelijk gevormde benen (O-of X-benen). Bij een volwassene kan beenlengteverschil ontstaan door bijvoorbeeld een beenbreuk, kunstknie of kunstheup.
De vele oorzaken van het krombenensyndroom variëren van ziektes zoals de ziekte van Blount tot slecht genezen fracturen, vitaminetekorten en loodvergiftiging . Ziektes en aandoeningen die krombenigheid veroorzaken, zijn onder andere: abnormale botontwikkeling (botdysplasie)
Waarom ga ik krom lopen? Krom lopen kan verschillende oorzaken hebben, zoals het verlies van spiermassa en minder kraakbeen in je lichaam. Dit maakt gewrichten, vooral in de heupen, knieën en wervelkolom, minder flexibel. Bewegen gaat moeilijker.
Wanneer er sprake is van een beenlengteverschil, kan dit gecompenseerd worden door onder het kortere been een kleine verhoging aan te brengen. Er komt dan een hakverhoging onder de inlegzool, maar in de schoen. Afhankelijk van de schoen is een verhoging tot circa 15 millimeter haalbaar.
Rek en strek. Heb je tijdens het wandelen last van stramme spieren, krijg je last van je schouders of merk je dat je scheef begint te lopen? Las even een (lunch)pauze in om wat te rekken en te strekken.
Bij een beenverlenging wordt een pen in het bot geplaatst die langzaam verlengd kan worden met behulp van een magnetisch systeem. Hierdoor groeit het bot dagelijks ongeveer 0,7 millimeter. Waar je rekening mee moet houden bij deze operatie: Je moet regelmatig voor controle naar het spreekuur komen.
Een chiropractor kan het bekken niet recht zetten, maar pakt de onderliggende oorzaak aan. Als dit probleem verholpen is zullen de klachten afnemen. Tijdens de zorg zal de chiropractor met behulp van lichamelijk onderzoek verschillende zaken vaststellen. Eerst wordt er gekeken hoe erg het bekken scheef staat.
Bij een groeistoornis gaat het meestal om een beenverlenging. Het doel van de operatie is: langer worden. In totaal kan het been wel 20 centimeter worden opgerekt. Daar zijn wel meerdere operaties voor nodig.
Als 1 been meer dan 2 centimeter korter is dan je andere been, kun je een beenverlenging krijgen. Dit gebeurt met een operatie. Je been wordt verlengd met een pen in het bot. Dit heet distractie-osteogenese.
Vaak maken we eerst een röntgenfoto van je benen terwijl je staat. Hierop kunnen we heel precies meten hoe groot het beenlengteverschil is. Daarna bespreken we of er meer onderzoek nodig is. Soms doen we bijvoorbeeld nog een MRI-scan of een CT-scan.
De meeste beenlengteverschillen na een heupvervangende operatie verdwijnen binnen 3-6 maanden . Totale heupvervanging is een veelvoorkomende orthopedische operatie en de complicaties die met de operatie gepaard gaan, zijn zeldzaam.
Pas je lichaamshouding en voetplaatsing aan totdat je gewicht gelijkmatig verdeeld is (overweeg om een fysiotherapeut te raadplegen voor deze stap). Zorg ervoor dat je met je hiel op de grond staat en afzet met je voorvoet. "Oefen totdat het je gebruikelijke manier van lopen is geworden", zegt Rose.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
De redenen achter een scheve zithouding kunnen legio zijn. Vaak is er een neurologische oorzaak. Balansproblemen komen regelmatig voor bij mensen met Parkinson of bij mensen die een beroerte, hersenbloeding of herseninfarct hebben gehad. Het scheef zitten kan ook een langzaam ingesleten gewoonte zijn.
Door een bekkenscheefstand kunnen er klachten ontstaan, zoals lage rugpijn, pijn in het bekken of in de benen. Dit komt doordat het lichaam de scheefstand probeert te compenseren.
Het dijbeen of het femur, is het langste, grootste en sterkste bot van het menselijke lichaam. Het vormt het deel van het been dat van de heup tot de knie loopt.
Veel mensen hebben een beenlengte verschil. Wanneer we iedereen zouden meten weten we dat er bij meer dan 90% van alle mensen sprake is van een beenlengte verschil. Het gemiddelde verschil is ongeveer 0,5 cm. Bij ongeveer 20% van de bevolking is er sprake van meer dan 1 cm beenlengte verschil.
Wanneer uw ene been langer is dan het andere spreken we van beenlengteverschil. Een lengteverschil in de benen heeft gevolgen voor de houding van uw lichaam. Met behulp van de juiste correcties aan de schoenen en/of zolen, kunnen klachten worden voorkomen.
Vanaf een zekere leeftijd valt de zwaartekracht niet meer te negeren. De huid wordt slapper en gaat hangen. De lengte van de wervelkolom neemt af. En een aanzienlijk deel van de ouderen, 20 tot 40 procent, gaat ook nog eens krom lopen.
Een functionele loopstoornis betekent dat een deel van het lichaam abnormaal beweegt tijdens het lopen, omdat het zenuwstelsel niet goed werkt. Er is geen sprake van onderliggende schade of aantasting van het zenuwstelsel.