Je kan bijvoorbeeld snel boos worden op je kind, omdat je het gevoel hebt dat het gedrag van je kind een reflectie is van hoe goed jij het doet als vader of moeder. Als je kind niet luistert of zich niet gedraagt, voel jij dat je faalt. Dat raakt jou persoonlijk, waardoor je veel emoties kan voelen.
Schreeuwen kan een teken van stress zijn. Het gezinsleven kan druk zijn. Als je veel stress hebt, kan het moeilijk zijn om rustig te blijven en consequent te zijn in de opvoeding van je kinderen.
Je kind heeft bijvoorbeeld moeite zich te concentreren, terwijl dat eerst wel goed ging. Of je kind spreekt steeds minder met vrienden af. En dingen waar je kind eerst plezier in had, zijn nu niet meer leuk. Depressieve klachten kunnen bij een kind of jongere anders zijn dan bij volwassenen.
Als je kind altijd of heel vaak boos is, dan is er meestal een onderliggende oorzaak. Je kind voelt zich bijvoorbeeld niet veilig, ervaart veel stress op school of heeft conflicten met vriendjes.Ook het temperament van je kind speelt een rol. Het ene kind wordt sneller boos dan het andere kind.
Ze raken gemakkelijk overprikkeld en geagiteerd. Ze werken graag in hun eigen tempo en volgens hun eigen systeem. Ze voelen zichzelf vaak 'anders', minderwaardig en vlug beschuldigd. Ze voelen stemmingen en emoties van anderen sterk aan (en nemen ze vaak over).
Als moeder ben je belangrijk voor het opgroeien van je kind. Je leert je kind verschillende vaardigheden, zoals samenwerken, inleven in anderen en zelfverzekerdheid. Misschien ben je minder vaak thuis dan je zou willen. Voel je daar niet schuldig over.
Blijf hier niet mee rondlopen maar zoek hulp.Praten over je gevoelens en gedachten helpt om ze te begrijpen en het piekeren een halt toe te roepen. Wil je met een specialist praten, vraag dan hulp aan je huisarts of bel 0800-0113 of chat met een van onze hulpverleners.
Sandberg is niet verbaasd: "Af en toe een hekel hebben aan je kind is eigenlijk vrij normaal. Denk maar aan de gevoelens voor je eigen moeder of je partner. Maar dat gaat ook weer gauw over. Als het langer duurt, wijst het op een verstoorde relatie tussen ouder en kind.
Vaak als we boos worden op onze kinderen, is dat omdat we geen grens hebben gesteld en er iets is dat ons irriteert . Zodra je boos begint te worden, is dat een signaal om iets te doen. Nee, niet schreeuwen. Grijp op een positieve manier in om te voorkomen dat er meer van het gedrag optreedt dat je irriteert.
Pubers maken zich los van ouders
Ze willen zelf beslissingen nemen. Ze willen experimenteren en hebben daarvoor meer vrijheid nodig. Ze zetten zich soms af tegen hun ouders door bijvoorbeeld bepaalde kleding of ander gedrag. Ze snappen er niets van dat ouders wel eens ongerust zijn.
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Je gaat schreeuwen, wordt kortaf of gaat je kind negeren. Dit komt, omdat je voor het grootste gedeelte reageert vanuit je onderbewustzijn. Het overkomt je dus. En als het dan toch weer gebeurt, dan ervaar je een schuldgevoel na het boos worden op je kind.
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Een groot verantwoordelijkheidsgevoel, graag de controle willen hebben en heel veel liefde maken het soms moeilijk om je kind los te laten. Elke nieuwe fase van je kind vraagt echter om een klein beetje meer loslaten. Kinderen leren door te proberen en dit proberen lukt ze als wij ze durven los te laten.
Je kind is waarschijnlijk helemaal gefocust op die ander. Praat veel over hem of haar en wil er veel tijd mee doorbrengen. Verliefde kinderen zijn vaak drukker dan normaal en glimlachen vaker. Ook kunnen ze moeite hebben met eten en met de concentratie.
Ik zie dat vaak bij vrouwen die een slechte relatie met hun dochter of hun moeder hebben. Zo'n slechte relatie brengt spanningen en verdriet met zich mee. En dat kan weer hoofdpijn en rugpijn veroorzaken. Daarnaast hebben ook obesitas en anorexia vaak met moeder-dochterconflicten te maken.
Een liefdevolle moeder zal op gelijkwaardig niveau met haar kind willen communiceren, begrip willen tonen, zich zoveel mogelijk willen inleven in haar kind, willen luisteren naar de behoeftes en verlangens en zich steeds afstemmen daarop.
Belangrijke deelkenmerken van hoogbegaafdheid die je bij hoogbegaafde kinderen kunt herkennen zijn in ieder geval de volgende: nieuwsgierigheid, voorsprong in ontwikkeling, goed geheugen, leergierigheid, creativiteit, asynchrone ontwikkeling, complex denken, hooggevoeligheid en een sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Een Vuurkind is continu op zoek naar grenzen en legt zich niet zomaar neer bij een 'nee'. Soms lijkt het of je kind gewoon totaal niet naar je luistert, krijg je continue een weerwoord en beland je in een soort onderhandelingsmethode.
Autisme of HSP
Groot verschil is wel, dat autisme hoort binnen de officieel (door psychologen) erkende aandoeningen en HSP niet. HSP wordt vooral binnen het alternatieve circuit erkend en behandeld.