Deze kinderen kunnen erg overbeweeglijk zijn, kauwen op hun kleding, hun nagels, hun haar of hun huid. Dit bewegen en kauwen kan dan een manier zijn om zichzelf te ervaren, te voelen.
Kinderen die op hun kleren en potloden kauwen doen dit niet zomaar. Ze proberen op die manier hun prikkels en emoties te reguleren dit is ook volkomen normaal!
Hoogbegaafdheid theorie
Belangrijkste criteria: hoge intelligentie, motivatie èn creativiteit.
Hoogbegaafde kinderen hebben weleens verborgen leerstoornissen. Dit kunnen stoornissen zijn zoals moeilijkheden met visuele perceptie, schrijfstoornissen, ruimtelijke stoornissen, dyslexie en aandacht stoornissen. Hoogbegaafde kinderen kunnen een slecht zelfbeeld ontwikkelen als ze een leerstoornis hebben.
Verwrongen zelfbeeld
Want het grootste probleem van hoogbegaafden is de mismatch met de omgeving. Ze stuiten op veel onbegrip en kunnen zich niet spiegelen, waardoor ze zich een buitenstaander kunnen voelen. ' Niet iedereen heeft de juiste mensen en middelen om zich heen om hieruit te komen.
Omgaan met signalen en symptomenVeel zeer begaafde studenten krijgen waarschijnlijk een verkeerde diagnose van autisme, terwijl veel autistische kinderen waarschijnlijk niet als begaafd worden gediagnosticeerd . Gezien de ongelooflijk complexe en vergelijkbare aard van zowel begaafdheid als autisme, is de diagnose zelf nogal onbelangrijk.
Hoogbegaafde kinderen tekenen niet zozeer 'mooier' dan hun leeftijdsgenoten (met een strakke lijnvoering of de juiste proporties), maar ze tekenen wél opvallend vaak bijzondere details, zoals een iris of meerdere mensfiguren.
Zeer intelligente kinderen kunnen ongewoon wilskrachtig zijn, onderhandelen als advocaten of sarcasme gebruiken om een punt te maken. Soms verstoren begaafde kinderen de les in de klas omdat ze niet willen doen wat ze als bezigheid beschouwen. (Dit kan natuurlijk voor elk kind gelden, maar het geldt alleen meer voor sommige begaafde kinderen.)
Voor het begaafde kind is argumenteren vaak een oprechte poging om te achterhalen hoe de wereld werkt . Mensen met een hoger IQ zien de wereld vaak in een ander licht. Vaak produceert dat licht een perspectief dat anders is dan wat de gemiddelde persoon ziet.
Gedrags- en emotionele problemen die typisch worden beschreven bij intellectueel begaafde kinderen zijn angst [7], sociale terugtrekking [8, 9], een laag zelfbeeld [10] en buitensporig perfectionisme [7], die allemaal behoren tot de categorie van ‘internaliserende’ problemen [11].
Ze kunnen bijvoorbeeld al zien hoe ze iets willen, al weten hoe iets moet, maar nog niet de verfijnde motoriek hebben om het te maken. Zijn soms, niet altijd, cognitief ook al verder dan de sociale en emotionele ontwikkeling. Daardoor kan een hoogbegaafd kind heel volwassen en wijs overkomen.
Hoogbegaafde kinderen lopen vaak voor op hun leeftijdsgenoten in sociale en/of emotionele ontwikkeling. Ze spelen vaker alleen of niet op de manier zoals je dat gewend bent van andere kinderen. Bovendien gaan ze pas spelen als hun leerhonger voldoende gestild wordt.
De ene hoogbegaafde kan een aanleg hebben voor wiskunde maar ondertussen slecht presteren in taalvakken.
Het kauwen op iets zorgt voor kalmerende sensorische input voor sommige kinderen. Het zorgt voor proprioceptieve en orale sensorische input, wat kan helpen om het zenuwstelsel te reguleren en een kalmerend effect te bieden.
Volgens Bos leren we het kinderen zelf aan om te roepen naar hun moeder. “Zij is vaak de eerste bij wie een kind in de armen ligt en degene die hen voedt.Vanaf de geboorte is de moeder doorgaans meer betrokken bij de baby dan de vader.
De reden dat sommige kinderen een verhoogde behoefte hebben om te kauwen, is eigenlijk vrij eenvoudig: kauwen werkt rustgevend en kalmerend. Wanneer het zenuwstelsel overprikkeld raakt, heeft een (sterke) zintuiglijke impuls op de kaak een zeer kalmerend effect. Deze impuls wordt ook wel “proprioceptie” genoemd.
Zij zijn immers vaak niet gewend dat zij iets niet (snel) kunnen. Dit kan snel een vervelend gevoel geven, omdat zij ook vaak perfectionistisch zijn en de lat voor zichzelf hoog leggen. Maar daarbij lopen zij het risico om moeilijke opdrachten uit de weg te gaan, zodat zij niet falen.
Hoogbegaafde kinderen die enorm nieuwsgierig zijn en graag nieuwe dingen leren, vinden het vaak erg leuk om dingen uit te zoeken. Laat je kind eens op een speelse manier kennismaken met de wetenschap. Bijvoorbeeld door het aanbieden van een scheikundedoos, zodat ze zelf proefjes kunnen doen. Zoals zelf slijm maken.
Veel hoogbegaafde kinderen hebben een probleem met automatiseren, bijvoorbeeld bij het leren van de tafels of de spelling van woorden. Waar komt dit vandaan? Dit komt doordat de cortex van hoogbegaafden een andere ontwikkeling doormaakt dan die van niet-hoogbegaafden.
Snel kleuren en cijfers herkennen. Een grote woordenschat hebben en lange, samengestelde zinnen maken. Juist heel laat gaan praten, maar wel meteen in volzinnen. Beter kunnen opschieten met oudere kinderen en volwassenen dan met leeftijdsgenoten.
Zelfpraat is een krachtig hulpmiddel voor motivatie en is vooral handig voor hoogbegaafde mensen met leerproblemen, omdat zij hun complexe hersenen beter moeten leren beheersen.
Belangrijke deelkenmerken van hoogbegaafdheid die je bij hoogbegaafde kinderen kunt herkennen zijn in ieder geval de volgende: nieuwsgierigheid, voorsprong in ontwikkeling, goed geheugen, leergierigheid, creativiteit, asynchrone ontwikkeling, complex denken, hooggevoeligheid en een sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Hoogbegaafdheid is geen stoornis en komt daarom niet voor in de DSM. Er is dus ook geen sprake van een diagnose. Je kunt hoogbegaafdheid wel laten vaststellen aan de hand van een begaafdheidsonderzoek en/of IQ test.
Het is gebruikelijk om onderscheid te maken tussen begaafdheid en talent. Kinderen die gevorderd zijn in schoolvaardigheden of een hoog IQ hebben, worden als begaafd bestempeld, terwijl degenen die uitzonderlijke vaardigheden in een kunstvorm of een atletisch gebied tonen, getalenteerd worden genoemd.