Iemand die verslaafd is aan drugs of psychische problemen heeft kan gedwongen worden opgenomen.Dit kan alleen als die persoon een gevaar is voor zichzelf of zijn of haar omgeving.
Iemand laten opnemen
Meestal loopt dat via de huisarts of een andere arts of behandelaar. Hij of zij stuurt een verzoek naar de officier van justitie. Als de officier van justitie de rechterlijke machtiging ook noodzakelijk vindt, stuurt hij het verzoek door naar de rechter. De rechter beslist.
Er zijn twee procedures mogelijk om tot een gedwongen opname te komen. De spoedprocedure komt het meest voor, de gewone procedure via de vrederechter komt minder voor. Het is in beide gevallen wel de vrederechter die over de beschermingsmaatregel moet oordelen.
De Jellinek Advieslijn: 088 – 505 1220, elke werkdag bereikbaar van 8:30 tot 17:00. Je laat je naam en vraag achter. Tussen 13:00 en 17:00 word je teruggebeld. Overweeg je elders hulp te zoeken?
Procedure bij gedwongen opname
de gewone procedure: belanghebbenden (zoals familieleden of een huisarts) kunnen een verzoek indienen bij een vrederechter, samen met een medisch verslag om iemand gedwongen te laten opnemen. Vervolgens verschijn je voor een vrederechter die hier verder over beslist.
Is het heel duidelijk dat uw naaste of zijn vertegenwoordiger geen opname wil? Dan kunt u direct een rechterlijke machtiging aanvragen. Wij raden u aan om dit samen met een zorgprofessional te doen. Is het nog niet helemaal duidelijk of uw naaste of zijn of haar vertegenwoordiger tegen een opname is?
Internering is geen straf en er staat geen einddatum op. Internering betekent niet dat je voor eeuwig en altijd in een gesloten instelling blijft.
Het is een proces dat bestaat uit een aantal fasen: van experimenteel naar recreatief gebruik, naar gewoontegebruik, naar problematisch gebruik en uiteindelijk naar een allesbeheersende verslaving.
Veranderingen in je hersenen spelen bij een verslaving een rol. Het beloningssysteem wordt steeds sterker. Het deel van je hersenen dat helpt om na te denken en verstandige beslissingen te nemen wordt steeds zwakker. Dat verklaart waarom mensen vaak wel willen stoppen met hun verslaving, maar dat dit steeds niet lukt.
Je beslist zelf om opgenomen te worden, in overleg met de arts of psycholoog bij wie je in behandeling bent. In uitzonderingsgevallen is er sprake van gedwongen opname (zie hieronder). Het is van belang je goed te verdiepen in wat je te wachten staat.
Verslavende stoffen verhogen de afgifte van dopamine in het brein, en dat smaakt naar meer. Maar na verloop van tijd veranderen de verslavende stoffen de vorm van zenuwcellen in het beloningssysteem (nucleus accumbens), en verandert het dopaminesysteem in het dan verslaafd geraakte brein.
Crisisopname. Bij een crisisopname wordt iemand opgenomen vanwege ernstige psychische klachten. Dat gebeurt bijvoorbeeld als iemand ernstige psychotische klachten heeft, als iemand zichzelf wil beschadigen, of net een poging tot zelfbeschadiging of zelfdoding heeft gedaan.
Je kan de ggz crisisdienst bellen als iemand acuut gevaarlijk is voor zichzelf en/of de omgeving. Denk bijvoorbeeld aan agressie of verwardheid. Je kan zelf de crisisdienst bellen, maar ook je naasten of je huisarts kunnen aan de bel trekken.
Een crisismaatregel is een spoedprocedure waarin iemand in een acute crisissituatie verplichte zorg krijgt opgelegd. Dat betekent dat er sprake is van onmiddellijk dreigend ernstig nadeel en er daarom geen tijd is voor het aanvragen van een zorgmachtiging.
We weten uit ervaring dat de verslaving niet alleen degene met verslaving raakt, maar ook de naasten. Het kan gaan om partners, maar ook om vrienden, familieleden of buren. We zijn er daarom ook voor de omgeving van mensen met een verslaving.
“Junkiegedrag” is een term die wordt gebruikt om gedragingen te beschrijven die iemand kan vertonen wanneer hij of zij vastzit in een verslaving. Het gaat hierbij om gedragingen die voortkomen uit de drang om aan het middel of gedrag te kunnen blijven voldoen, vaak ten koste van andere aspecten van het leven.
Wat? Als u verdachte situaties ziet waarbij u vermoedt dat er drugs gebruikt of verhandeld worden, kan u dit signaleren aan de politie.
Wat afkicken zo moeilijk maakt, is dat het zowel met lichamelijke als geestelijke problemen gepaard kan gaan. Dit komt omdat je lichaam en geest afhankelijk zijn geworden van het desbetreffende middel.
De rechter kan u interneren als u een misdrijf pleegt en een psychische stoornis of mentale beperking hebt waardoor u onvoldoende controle hebt over uw acties. U wordt dan opgenomen in een psychiatrisch centrum of vult de internering op een andere manier in.
Een interneringskamp is een tijdelijke verblijfplaats waar groepen mensen kunnen worden opgesloten zonder aanklacht of intentie tot tenlastelegging. De term wordt vooral gebruikt voor de opsluiting van vijandige of andersdenkende burgers in oorlogstijd of van terrorismeverdachten.
Het is de Kamer voor de Bescherming van de Maatschappij (KBM) die bepaalt hoe de interneringsmaatregel wordt uitgevoerd. De KBM kiest de penitentiaire of psychiatrische inrichting, of de plaats waar de geïnterneerde zal verblijven.