Niet kunnen huilen kan een symptoom zijn van emotionele afvlakking of emotionele verdoving. Dit betekent dat je emoties niet of in mindere mate ervaart. Soms kan het ook lastig zijn om te beschrijven welke emotie je voelt. Emotionele verdoving kan optreden als een beschermingsmechanisme bij stress of trauma.
Bij langdurig niet kunnen huilen kan er meer aan de hand zijn. Praat dan over je gevoelens, zeker als je ook suïcidegedachten hebt. Neem bijvoorbeeld een familielid in vertrouwen of ga naar je huisarts. Bij gedachten aan zelfdoding kun je ook 24/7 terecht bij 113.
Hoewel een huilbui niet per se bij iedereen voor opluchting zorgt, kunnen tranen in ieder geval zorgen voor troost en hulp. Het laat jouw omgeving weten dat je steun nodig hebt. Een potje janken is niét zwak, maar verbindt. Huilen is niets om je voor te schamen!
Prolactine verlaagt de drempel om te huilen. Mannen hebben een hogere drempel om de tranen te laten vloeien door het mannelijke hormoon testosteron. Sociologisch gezien zijn er ook meerdere factoren die meespelen bij de reden dat mannen minder huilen.
Huilen = hulp nodig
We huilen om de mensen om je heen een signaal te geven dat je hulp nodig hebt. "De opluchting zit 'm in de reactie van anderen. Met huilen wil je dat anderen een arm om je heen slaan. Door het begrip van anderen, voel jij je beter." En dat lucht op, maar dus niet het tranendal zelf.
Ook zonder tranen kun je emoties hebben
We weten niet wát maakt dat mensen nooit huilen. Wel weten we dat het in sommige heel emotionele situaties geblokkeerd kan raken. Bijvoorbeeld als een geliefde plotseling sterft. In het algemeen is het misschien niet zo belangrijk als u denkt.
De schommelingen in oestrogeen en progesteron kunnen gevoelens van prikkelbaarheid, angst, verdriet of stemmingsveranderingen oproepen.
In veel culturen over de hele wereld is het taboe voor mannen om te huilen, vooral in het openbaar. Veel mensen geloven nog steeds dat mannen stoïcijns moeten zijn en weinig tot geen emoties moeten tonen . Als gevolg van dit stigma vinden veel mannen het niet oké om te huilen. Ze verbergen hun emoties en kiezen ervoor om alleen in het privéleven te huilen, of helemaal niet.
Verlies van het vermogen om te huilen trad op bij 8,6% van de mannen en 6,5% van de vrouwen in het grote panelonderzoek. Conclusies: Ondanks verminderde empathie, minder verbinding met anderen en een meer vermijdend/minder angstig hechtingstype, blijft het welzijn behouden bij mensen die niet huilen .
Mannen die de emotionele tranen van vrouwen ruiken zijn minder geneigd agressief gedrag te vertonen, geeft onderzoek aan. Huilen lijkt haast wel magisch. Een paar tranen en de meeste mensen worden spontaan minder boos.
We zijn allemaal toch wel eens depressief
Een goede huilbui of bijpraten met een vertrouwenspersoon is dan soms voldoende om je sombere gedachten en gevoelens terug te dringen. Maar bij een depressie biedt niets nog troost en het gebrek aan plezier beleven kan weken of langer aanhouden.
Frustrerende situaties
Als je kijkt naar situaties waarin mensen zich machteloos voelen door een groot verlies, zoals een overlijden, liefdesverdriet of heimwee, zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen een stuk kleiner. Voor zowel mannen als vrouwen geldt: af en toe huilen is geen teken van zwakte.
Een flinke huilbui kan je helpen. Het vermindert stress, geeft je een beter gevoel en het kan creatief denken stimuleren. Vaak voel jij je na een huilbui opgelucht en krijg je nieuwe ideeën over hoe je dingen aan kan pakken.
Niet kunnen huilen kan een symptoom zijn van emotionele afvlakking of emotionele verdoving. Dit betekent dat je emoties niet of in mindere mate ervaart. Soms kan het ook lastig zijn om te beschrijven welke emotie je voelt. Emotionele verdoving kan optreden als een beschermingsmechanisme bij stress of trauma.
Ervaar je weinig tot geen gevoelens en/of emoties, dan is er in de meeste gevallen sprake van onderdrukking ervan. Dat kan al vanaf heel jong zijn, en is doorgaans totaal onbewust. Vrouwen hebben vaker een probleem met het toelaten van boosheid, mannen met het toelaten van verdriet.
Een emotionele blokkade is een bescherming om emotionele pijn te voorkomen, maar het leidt juist tot isolatie, stress en problemen in relaties. Het herkennen van deze gedragingen is een belangrijke eerste stap in het proces van genezing en groei.
Op korte termijn kan het vervelende problemen veroorzaken zoals prikkelbaarheid, angst en slecht slapen . Maar op den duur kan het onderdrukken van je tranen leiden tot hart- en vaatziekten zoals hypertensie — of zelfs kanker.
Alleen omdat je zelden of nooit huilt, betekent niet automatisch dat je je emoties op een ongezonde manier onderdrukt. Het kan ook gewoon betekenen dat er niets is gebeurd waardoor je je verdrietig voelt.
Huilen is een natuurlijke reactie op stressoren, pijn en verdriet, maar soms kunnen mensen niet huilen. Dit kan komen door medische of mentale gezondheidsredenen . Medische aandoeningen kunnen de ogen van een persoon uitdrogen, net als bepaalde medicijnen en droge klimaten. Anderen onderdrukken hun emoties of voelen niets vanwege depressie.
Hij worstelt misschien met een trauma uit het verleden waardoor huilen of tranen slecht of beoordeeld voelen, of hij heeft misschien problemen met het uiten van zijn gevoelens in het algemeen . Een therapeut kan hem helpen zijn emoties te verwerken en hem copingstrategieën geven om hem te helpen effectiever met stress en problemen om te gaan.
We kunnen pijn en verdriet van binnen voelen, maar dat leidt niet altijd tot tranen. Huilen op een begrafenis is niet de enige indicatie van de pijn, het verdriet, de verwarring of de woede die we op dat moment voelen . Of misschien ervaren we helemaal geen van die emoties.
Ze hebben niet de taal om uit te drukken hoe ze zich voelen
Helaas kunnen veel mannen hun emoties niet onder woorden brengen tegenover zichzelf, laat staan tegenover anderen. Het is dus niet altijd zo dat ze zich schamen, maar dat niet willen delen — ze zijn zich er misschien niet eens van bewust dat ze zich 'schamen'.
Opgekropt verdriet, stress, en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de borstkas, vaak ter hoogte van het hart. In de reflexologie wordt spierspanning in de middenrug vaak gelinkt aan een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en onzekerheid.
Bij het ontstaan van een depressie zijn vooral serotonine, noradrenaline en dopamine van belang. In bepaalde delen van de hersenen zou er bij depressie een tekort optreden van deze neurotransmitters.
Ongeveer 2 weken voor de menstruatie daalt het oestrogeengehalte en stijgt het progesteronniveau.Deze hormoonschommelingen kunnen voor stemmingswisselingen zorgen. De ene vrouw reageert meer op hormoonschommelingen dan de ander.