ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid.
Een afwijking waarbij een sterk verlaagd vermogen aanwezig is om aandacht voldoende bij activiteiten te houden en er sprake is van impulsief gedrag en rusteloosheid.” Deze formulering suggereert dat ADHD een psychische stoornis is, maar het is eigenlijk een andere manier van denken.
Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) is een van de meest voorkomende psychische stoornissen bij kinderen.
ADHD is een ontwikkelingsstoornis waarbij je kind impulsief, druk (hyperactief) en onoplettend gedrag kan vertonen. Deze gedragingen zorgen voor hinder of problemen in het dagelijkse leven (thuis, op school, vrije tijd) en hebben dus een negatieve invloed op het functioneren van je kind.
Psychiatrische en neuropsychologische kenmerken van een groep volwassenen verwezen naar een academische polikliniek voor ADHD. achtergrond De aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (adhd) is altijd als een kinderpsychiatrische aandoening beschouwd.
Sommige mensen denken dat ADHD een leerstoornis is, omdat het een negatief effect heeft op het leervermogen. In werkelijkheid wordt het echter geclassificeerd als een psychische stoornis .
Autisme, tic- en leerstoornissen
Een kind met ADHD heeft 20-50 % kans op comorbideautisme, waarschijnlijk door een gedeelde genetische factor. Tic-stoornissen komen bij 10-20% van de ADHD-kinderen voor. Dit percentage neemt af in de volwassenheid.
Onderzoek laat nog iets anders zien: in de hersenen van kinderen en jongeren met ADHD is een scheve verhouding tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Dopamine heb je nodig om denkprocessen te plannen, doelgericht te handelen en je emotie en motivatie in goede banen te leiden.
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
Een gedragsstoornis is aangeboren en niet te genezen; iemand vertoont gedrag dat voortkomt uit een aandoening, zoals autisme, ADHD, een verstandelijke beperking of een persoonlijkheidsstoornis. Een gedragsstoornis kan voorkomen bij kinderen, jongeren en volwassenen.
Hoe beïnvloedt ADHD de hersenen? Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is een type neurologische stoornis dat een neurodevelopmentale stoornis wordt genoemd. ADHD beïnvloedt uw hersenen en zenuwstelsel, zoals alle neurologische stoornissen, maar het beïnvloedt ook de ontwikkeling van de hersenen. ADHD wordt verondersteld aanwezig te zijn vanaf de geboorte.
ADHD is een stoornis in de ontwikkeling van het zenuwstelsel die zich openbaart in de kindertijd en zich vaak verderzet tijdens het volwassen leven. De manier waarop de symptomen tot uiting komen in de overgang van kind naar volwassene kan wel veranderen.
De diagnose kan later in het leven komen , wanneer de dagen minder gestructureerd zijn op de universiteit of zelfs later wanneer er een baan, partner en kinderen in evenwicht moeten worden gebracht . Bovendien, terwijl de meer voor de hand liggende tekenen van hyperactiviteit kunnen verbeteren met de leeftijd, blijven tekorten in aandacht en uitvoerende functies vaak bestaan en blijven onopgemerkt.
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Bij ADHD functioneren kleine onderdelen van de hersenen net even anders. De hersenen zijn bij mensen met ADHD in bepaalde gebieden onderactief.Dit kan ertoe leiden dat je je moeilijk kunt concentreren en snel afgeleid raakt.Je kunt ook impulsief gedrag vertonen.
Hebben mensen met ADHD meer slaap nodig? Hoewel mensen met ADHD/ADD vaak moeite hebben om in slaap te vallen en door te slapen, hebben ze over het algemeen niet meer slaap nodig dan mensen zonder ADHD/ADD. Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen verschillend is en dat slaapbehoeften kunnen variëren.
Maar volwassenen met ADHD melden ook een fenomeen dat minder bekend is: vermoeidheid. Hoewel dit paradoxaal lijkt, is je brein bij ADHD de hele dag actiever dan bij de gemiddelde persoon, dus het is normaal om gevoelens van vermoeidheid te ervaren als gevolg van het verbruiken van al die energie .
ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid. De kernsymptomen van ADHD zijn: aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit.
ADHD en overprikkeling. Als je ADHD hebt, kan je moeite hebben om prikkels die op je afkomen te verwerken. Dit kunnen externe prikkels zijn maar ook interne prikkels. Externe prikkels zijn indrukken die via de zintuigen binnenkomen zoals geluiden, beelden, geuren, smaken, en lichamelijke sensaties.
Door middel van het maken van een EEG kunnen we zien of er sprake is van klachten die overeenkomen met ADHD of ADD. Ook de verschillen tussen ADD of ADHD zijn goed aan te tonen in het brein. Tijdens de intake maken we een hersenscan met EEG-cap met 19 sensoren die eenvoudig op het hoofd geplaatst wordt.
Magnesium speelt een rol in wel meer dan 300 processen in ons lichaam. Bij kinderen met ADHD zien we vaak dat er een tekort is aan magnesium. Bij suppletie van magnesium in combinatie met vitamine B6 kunnen de symptomen van hyperactiviteit verminderen.
ADHD is geen belemmering voor een goede en liefdevolle partnerrelatie, maar er kunnen soms extra uitdagingen zijn. Twee klassieke voorbeelden: De persoon met de diagnose kan moeite hebben om zijn concentratie lang genoeg vast te houden om naar zijn/haar partner te luisteren.
Uit onderzoek van Woo et. Al (2015) blijkt dat met name suiker, kunstmatige kleurstoffen en conserveermiddelen de kans op ADHD vergroten. Ook is het deze onderzoekers opgevallen dat kinderen met ADHD vaak tekorten hebben aan zink, magnesium, ijzer, koper en omega-3 vetten.
Kort gezegd: bij bipolaire stoornissen hebben mensen last van hypomanische of manische episoden, bij ADHD niet.