Het bittere kruid is een waargebeurd verhaal over de Tweede Wereldoorlog. In dit boek van 90 bladzijdes ga je mee met het leven van de schrijfster Marga Minco, een Joods meisje.
Het is een waargebeurd verhaal. Titelverklaring De titel is: Het bittere kruid. Dat slaat op een deel van het voedsel dat gegeten wordt tijdens een joods feest (Pesach/ Israëlische paasdagen) om de bittere tijden van de joden in Egypte (eeuwen geleden) te herdenken.
Docenten Nederlands 15-18 | niveau 3 | Het bittere kruid.
Het einde is een gesloten einde. Je komt te weten hoe het is afgelopen met Marga, dat \'goed\' is gegaan en dat zij niet opgepakt is en er wordt ook gezegd dat Marga geen hoop meer heeft dat haar ouders en andere familie ooit nog terug zal komen. Dat is het einde van het verhaal.
Het motto is: Er rijdt door mijn hoofd een trein vol Joden, ik leg het verleden als een wissel om… Bert Voeten.
Het bittere kruid is een waargebeurd verhaal over de Tweede Wereldoorlog. In dit boek van 90 bladzijdes ga je mee met het leven van de schrijfster Marga Minco, een Joods meisje.
De bittere kruiden dienen om de bitterheid van onze slavernij in Egypte te herinneren . De maror is op twee plaatsen op het Pesach Seder bord te vinden. De stapel in het midden van het bord (volgens Chabad-gebruik) staat bekend als "maror" en wordt als eerste gegeten.
De titel: 'Het bittere kruid', verwijst naar de joodse delicatesse die samen met ongezuurd brood wordt gegeten op sederavond. Ook kan je de titel vergelijken met de moeilijke en bittere tijd die Marga heeft meegemaakt tijdens de oorlog.
De uitdrukking komt vrijwel zeker uit ons nautische verleden . Een "bitter" was een houten paal door het dek of de boorden van een schip. Ze werden gebruikt als moderne klampen om lijnen vast te zetten. Het bittere uiteinde van de lijn in het deel dat aan de bitter hing of vastgemaakt werd.
Na een paar weken sterft ook haar oom en blijft Marga bij haar tante. Personages Hoofdpersoon: Marga Minco: zij is de ik-figuur in het verhaal.
Het Bittere Kruid gaat over het Joodse meisje Sara en de ondergang van haar familie tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film is gebaseerd op de aangrijpende en veel gelezen novelle van Marga Minco.
Rauwe waterkers smaakt helder en fris, hoewel volwassen planten licht bitter kunnen worden . De enigszins peperige smaak doet denken aan verwante groenten, zoals mosterdgroenten en wasabi. Het bladgroen verliest wat van zijn scherpte wanneer het gekookt wordt.
Voorbeelden van bittere kruiden die dit effect hebben, zijn mariadistel, paardenbloem, klis en guldenroede.
Maror kan bestaan uit mierikswortel, sla, witlof of paardenbloemblaadjes. Het is een van de componenten van de Seder-schotel, samen met zeroa (lamsboutbot), beltza (geroosterd hardgekookt ei), charoset ( een pasta van appels en noten ) en karpas (peterselie).
Het verhaal beschrijft het leven van de naamloze hoofdpersoon, jongste dochter in een gezin met drie kinderen: Dave, Bettie en zij. Dave woont met zijn vrouw Lotte in Amersfoort, Bettie woont met haar man Hans in Amsterdam, de hoofdpersoon met haar vader en moeder in Breda.
Het boekje heeft als ondertitel 'een kleine kroniek' en is opgedragen 'aan de nagedachtenis van mijn ouders, dave en lotte, bettie en hans'. De tekst wordt voorafgegaan door een motto, bestaande uit de eerste regels van het gedicht 'De trein' van Bert Voeten, de echtgenoot van de schrijfster.
Heel duidelijk is het boek er niet over, maar waarschijnlijk begint het boek enkele dagen voor de inval van de Duitsers en eindigt niet lang na de bevrijding. De vertelde tijd is dus ongeveer 5 jaar. \'Het bittere kruid\' wordt chronologisch verteld. In het boek is ook sprake van versnelling en vertraging.
Het eerste motief dat heel duidelijk is, is natuurlijk oorlog. Het verhaal speelt zich in de oorlog af, wat er voor zorgt dat je als lezer er steeds aan wordt herinnerd. Tijdens deze oorlog gebeuren ook de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van de ik-persoon. Dood is het logische tweede motief.
In 'Het bittere kruid' schrijft Marga Minco (1920) over de Jodenvervolging tijdens de bezettingstijd. In korte hoofdstukken realiseert zij de sfeer van toenemende onzekerheid en angst. Zelfs als de bezetter toeslaat, blijft er nog een spoor van hoop om aan het lot te ontkomen.
Moderne slasoorten zijn slechts licht bitter of helemaal niet , zoals ijsbergsla en romaine sla. Vroeger was de huissla echter bitter, en erfstuksoorten sla die bitter zijn, zijn nog steeds beschikbaar voor tuinders.
De roman werd wereldwijd vertaald en unaniem geprezen.
De Israëlieten kregen het bevel het paaslam te eten "met ongezuurd brood en met bittere kruiden" ( Exodus 12:8 ). Deze "bittere kruiden" bestonden uit planten als cichorei, bittere tuinkers, havikskruid, melkdistel en wilde sla, die in overvloed groeien op het schiereiland Sinaï, in Palestina en in Egypte.
Marga Minco (103), schrijfster van Het bittere kruid, overleden. Schrijfster Marga Minco is op 103-jarige leeftijd overleden. Ze debuteerde in 1957 met Het bittere kruid, dat uitgroeide tot een klassieker in de Nederlandstalige literatuur over de Tweede Wereldoorlog.
CONCLUSIE: De bittere kruiden die bij elke Pesachviering werden gebruikt, moesten de gelovigen herinneren aan de bitterheid van de slavernij . Waarom was dit zo belangrijk? Elke keer dat Israël vergat hoe bitter hun slavernij was, verlangden ze ernaar om terug te keren naar Egypte.