Als je met een ruimteschip naar de maan wilt reizen dan duurt dat zo'n drie dagen. In 1969 zijn er voor het eerst mensen geweest: Neil Armstrong en Buzz Aldrin van de Apollo 11-missie. Het oppervlak van de maan bestaat uit een soort zand gemaakt van verpulverde rotsen.
Dat we sinds 1972 niet meer op de maan zijn geweest, komt vooral door een gebrek aan politieke wil. De techniek is sinds 1969 enorm vooruitgegaan. Ook de ambities groeien: er bestaan plannen voor bemande missies naar Mars en verder.
In 1969 liepen de eerste astronauten op de maan: Neil Armstrong en Buzz Aldrin. In totaal zijn er twaalf mensen op de maan geweest, en ze zijn allemaal weer veilig teruggekomen. Maar een reisje naar de maan is niet voor iedereen weggelegd.
Maar hoe lang duurt een reis naar de maan? De eerste succesvolle reis naar de maan duurde vier dagen. Tegenwoordig zou dat een dag korter zijn, door het gebruik van chemische raketten. De vlucht naar de maan is 386.000 kilometer lang.
Een dag op de Maan duurt ongeveer een maand, namelijk 29,53 dagen. In deze tijd draait de Maan eenmaal om z'n as, ten opzichte van de Zon. Op de Maan zie je in die tijd dus eenmaal een zonsopkomst en eenmaal een zonsondergang. Hier merken we op Aarde niets van, omdat de Maan in dezelfde tijd eenmaal om de Aarde draait.
Een dag op de Maan duurt 27,32 aardse dagen of 655,72 uur .
Het was alleen heel kort. Zo'n vijftig jaar geleden wandelde astronauten een paar dagen op de maan. Maar echt wonen op de maan heeft nog nooit iemand gedaan. Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou het in principe wel kunnen.
De meeste astronauten zijn mannen. Ook heeft er nog nooit een vrouw op de maan gestaan. In 1963 wordt de eerste vrouw de ruimte in geschoten: de Russische Valentina Teresjkova.
NASA zegt dat je voor een enkeltje Mars zo'n 8 of 9 maanden moet uittrekken. Ter vergelijking: de reis naar de maan voor de eerste maanlanding duurde maar 4 dagen.
“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Verschillende landen hebben machines op Mars gezet, maar een mens is er nog nooit geweest. Dat zal waarschijnlijk ook nog een tijdje duren, maar de Amerikanen hebben de beste kaarten. SpaceX-oprichter Elon Musk zei vorig jaar nog dat hij in 2024 mensen naar Mars wil sturen met zijn nieuwe Starship-raket.
De vlag kun je zeker niet zien, maar men heeft een retroreflector achtergelaten die nog steeds wordt gebruikt om de afstandt tussen aarde en maan met een laserpuls te meten.
De maan is van niemand
En zo is het ook altijd gegaan. De maan is al vaak verkaveld en verkocht. Dat komt vooral doordat de maan van niemand is. Voor veel mensen werkt dat als een uitnodiging: zij denken dat ze de maan kunnen claimen door simpelweg te zeggen dat ze de eigenaar zijn.
Tijdens de Koude Oorlog was de Sovjet-Unie het eerste land dat erin slaagde om zacht op de maan te landen. Dat lukte met de missie Luna-9 in 1966. In 1976 bezocht de Sovjet-Unie de maan voor het laatst. Als onafhankelijk land is Rusland er nog nooit geweest.
De beweging wordt dus niet veroorzaakt door bewegende lucht. Op de maan is er geen atmosfeer die voor luchtwrijving kan zorgen en zo de bewegingen van de vlag kan afremmen, er is ook geen dempingeffect te zien op de film. Hierdoor beweegt de vlag langer en sneller dan dat op aarde kan voorkomen.
De laag lucht om Mars bevat geen zuurstof, maar bestaat voor het grootste deel uit een andere stof: koolstofdioxide. Een mens zou er dus niet kunnen ademen. Het Marswagentje wist die koolstofdioxide om te zetten in zuurstof. Genoeg zuurstof zou betekenen dat er ook mensen voor langere tijd op Mars kunnen rondlopen.
Uiteindelijk is dat wel het doel van de bemande vluchten waar Musk het over heeft. 'De raket staat op een reis naar Mars bloot aan meer kosmische stralingen dan tijdens maanreizen. Hij moet weerbaarder zijn en bovendien technologie bevatten om op een planeet zonder atmosfeer te kunnen landen.
De ontwikkeling van technologie voor Amerikaanse overheidsmissies naar Mars is in volle gang, maar er is geen goed gefinancierde aanpak om het conceptuele project te voltooien en menselijke landingen op Mars te realiseren tegen het midden van de jaren 2030 , het gestelde doel.
Op 11 december 1972 landde de bemanning van maanlander Challenger in de Taurus-Littrow-vallei. Vier uur na de landing maakten astronauten Eugene Cernan en Harrison Schmitt hier de laatste maanwandeling tot nu toe.
Van de ruim 500 astronauten die sinds het begin van de jaren 60 een reis naar de ruimte gemaakt hebben, zijn er slechts 56 vrouw.
Astronaut André Kuipers, die later zelf de ruimte inging, is weg van de film. ''De maanlanding was het hoogtepunt in de geschiedenis van de mensheid.'' Kuipers (60) was tien jaar toen de ruimtereizigers Neil Armstrong, Michael Collins en Buzz Aldrin voet op de maan zetten.
Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
Nu is de maan in wezen dood en droog, met een oppervlak bedekt met stof. Maar als toekomstige missies de maan opnieuw bezoeken, geloven de onderzoekers dat het ophalen van monsters uit gebieden die dateren uit de periode van de piek van de vulkanische activiteit, bewijs kan leveren voor water of leven .
Als het ISS in de schaduw van de aarde zweeft, is het in de ruimte ongeveer -150 graden Celsius. Verschrikkelijk koud, maar toch ruim honderd graden boven het absolute nulpunt van -273 graden Celsius (kouder bestaat niet).