Niet alleen de woonomstandigheden van de arbeiders waren slecht, ook hun werk was ongezond. Arbeiders maakten hele lange dagen en kregen weinig loon. De fabriekseigenaar bepaalde zelf hoe veel uur de arbeiders per dag moesten werken en hoe veel geld hij daarvoor wilde geven.
Tweehonderd jaar geleden woonden en werkten de meeste mensen op het platteland. Producten werden met de hand of met behulp van eenvoudig gereedschap gemaakt. Honderd jaar later is deze manier van leven en werken totaal veranderd.
Gezinnen woonden daardoor in veel te kleine kamers, kelders en krotten. De arbeiderswijken waren echte sloppenwijken, vaak zonder riolering en waterleiding. Naast deze slechte leefomstandigheden waren er ook slechte en gevaarlijke werkomstandigheden voor de arbeiders. De fabrieken waren onveilig en onhygiënisch.
Door de industriële revolutie veranderde de landbouwstedelijke samenleving in een industriële samenleving. De industrialisatie maakte massaproductie mogelijk van goederen, voedsel, machines, apparaten en vervoersmiddelen. Dit zorgde ervoor dat de winning van grondstoffen en de productie van goederen gigantisch toenam.
Vooral op het platteland waren ze gezonder en bereikten men een hogere leeftijd. Toch was de levensverwachting niet erg hoog. In de stad werd men gemiddeld 17 jaar maar op het platteland was dat al 38 jaar. Tussen 1750 en 1850 nam de bevolking in Engeland enorm toe.
En door gebrek aan controle is het niet mogelijk om fabrieksarbeid door kinderen onmiddellijk uit te bannen. De Leerplichtwet van 1901 maakt een definitief einde aan de kinderarbeid. Vanaf dat moment zijn ouders verplicht hun kinderen van zes tot en met twaalf jaar naar school te sturen.
De Nederlandse man was begin 19de eeuw gemiddeld 1,67 meter lang. Halverwege die eeuw trad er ten gevolge van hongersnoden, epidemieën en armoede een dip in. De gemiddelde lichaamslengte daalde naar 1,64, alleen de Fransen waren kleiner, maar daarna zetten de mannen een ongelooflijke groeispurt in.
De werkomstandigheden in fabrieken waren vaak zwaar. De uren waren lang, meestal tien tot twaalf uur per dag. De werkomstandigheden waren vaak onveilig en leidden tot dodelijke ongelukken. Taken werden vaak verdeeld omwille van de efficiëntie, wat leidde tot repetitief en monotoon werk voor werknemers.
Veel te weinig om met het hele gezin van te leven. Daarom lieten ze hun vrouw en hun kinderen ook werken, ze moesten wel. De kinderen werkten soms al vanaf hun vijfde of zesde jaar. De hele dag, soms wel 12 uur lang.
De industriële revolutie zorgde voor technologische vooruitgang en economische groei, maar ook voor sociale veranderingen. Op het platteland zorgden nieuwe machines in de landbouw ervoor dat sneller en meer voedsel kon worden geproduceerd. Daardoor waren er minder boeren nodig en verhuisden veel mensen naar de steden.
duidelijke stijging in het aantal besmettingen dan dat er voorheen waren. besmettelijke ziektes. Neem bijvoorbeeld cholera, de pest, dysenterie,malaria, pokken en tuberculose.
Vrouwen- en kinderarbeid waren kenmerkend voor de 19e eeuw. Omdat de lonen erg laag waren werkte het hele gezin mee in de fabriek, dus ook vrouwen en kinderen. Zowel de lonen van de kinderen als van de vrouwen waren lager dan die van de mannen. Rond 1860 werkten een half miljoen Nederlandse kinderen in fabrieken.
Vóór de Industriële Revolutie leefden de meeste Amerikanen op boerderijen . Het hele gezin werkte samen om te maken wat ze nodig hadden voor het dagelijks leven. Ze ruilden (ruilden) voor spullen die ze zelf niet konden maken. Een boer kan maïs ruilen met de smid voor hoefijzers of spijkers.
De rijke bovenklasse leefde zo ver mogelijk van verarmde gebieden . Hun huizen waren groot en ze hadden vaak meer dan één bediende in dienst. Terwijl de gemiddelde burger liep, gebruikten ze een rijtuig als teken van hun rijkdom.
De sociale kwestie gaat om het vraagstuk van de slechte leef- en werkomstandigheden van arbeiders. Denk hierbij aan te kleine woningen, onveiligheid op straat, lage lonen, lange werktijden en kinderarbeid. De armoede valt ook meer op in de stad dan op het platteland omdat bijna iedereen naar de steden is toegetrokken.
Industriële expansie en bevolkingsgroei veranderden radicaal het gezicht van de steden van het land. Lawaai, files, sloppenwijken, luchtvervuiling en sanitaire en gezondheidsproblemen werden alledaags. Er werd massavervoer gebouwd in de vorm van trolleys, kabelbanen en metro's en wolkenkrabbers begonnen de skylines van de stad te domineren.
In de negentiende eeuw groeit de industrie hard in Nederland. Fabriekseigenaren maken gebruik van kinderarbeid omdat kinderen weinig kosten. Arme ouders laten hun kinderen werken om rond te komen. Het verzet tegen kinderarbeid groeit vanwege de slechte werkomstandigheden.
Kinderen van 12 jaar mogen niet werken en zijn verplicht om naar school te gaan. Zij mogen alleen werken als ze een werkstraf hebben. Kinderen jonger dan 13 mogen wel meewerken aan een uitvoering. Bijvoorbeeld aan een reclamespot of een toneelstuk.
Vroeger was het heel normaal dat kinderen werkten. Ze hielpen hun ouders in de landbouw, het huishouden of in de werkplaats. Zo droegen zij ook een steentje bij aan het inkomen. Bovendien leerden de kinderen zo hoe ze later zelf geld konden verdienen.
1900? Door het wegvallen van de mogelijkheid om met huisnijverheid tegen de massafabricage te concurreren moesten mannen, vrouwen en kinderen in de fabrieken gaan werken om in hun levensonderhoud te voorzien.
Sommige konden worden gelinkt aan slechte sanitaire voorzieningen (cholera) en slechte huisvesting (tuberculose), terwijl andere werden verspreid door luizen (tyfus) . Daarnaast waren er een aantal nieuwe industriële ziektes. Veel kolenmijnwerkers en leisteengroevearbeiders stierven aan een reeks longziektes, zoals silicose en pneumoconiose.
Algemeen. Economisch gezien kan men een fabriek beschrijven als een bewerkingsproces waar grondstoffen ingaan en waardevollere producten uitkomen. Soms is het product weer de 'grondstof' voor een andere fabriek. Zo wordt bijvoorbeeld ijzererts in een staalfabriek tot staalplaat verwerkt.
De gemiddelde levensverwachting voor mannen was 47. Autobrandstof werd alleen verkocht in drogisterijen. Slechts 14 procent van de huishoudens bezat een badkuip. Slechts 8 procent van de huishoudens had telefoon.
We zijn nu over het algemeen korter, lichter en hebben kleinere botten dan onze voorouders 100.000 jaar geleden . De afname is geleidelijk, maar is het meest merkbaar in de laatste 10.000 jaar. Er is echter een lichte omkering van deze trend in de laatste paar eeuwen geweest, aangezien de gemiddelde lengte is begonnen toe te nemen.
Zo lang als Sultan Kösen (2 meter 51) zijn we niet, maar Nederlanders zijn wel het langste volk ter wereld. Gemiddeld wordt een Nederlandse man 1 meter 84. En dat is veel langer dan in andere landen.