Klierkoorts kan worden aangetoond door middel van een sneltest. Deze test kan echter bij ongeveer 20% van de mensen met klierkoorts de ziekte niet aantonen. Een alternatief is het opsporen van antistoffen tegen het virus in het bloed. Deze kunnen gedetecteerd worden vanaf het ontstaan van de eerste symptomen.
Het bloedbeeld vertoont in het acute stadium typische veranderingen (lymfocytose en veel atypische lymfocyten) die de diagnose zeer waarschijnlijk maken. Indien er bij onderzoek van de witte bloedcellen minder dan 10% atypische lymfocyten worden gevonden kan de diagnose van mononucleosis worden uitgesloten.
Heterofiele antilichaamtesten worden gebruikt om te bevestigen dat de ziekte van Pfeiffer het gevolg is van een acute EBV-infectie en om zo andere oorzaken van verhoogde atypische lymfocytenaantallen uit te sluiten.
Bij een Epstein-Barr virus infectie worden in het serum achtereenvolgens VCA IgM antistoffen, VCA IgG antistoffen en EBNA IgG antistoffen aantoonbaar. De periodes waarin deze drie biomarkers aantoonbaar zijn overlappen deels met elkaar.
U zich wilt laten testen op klierkoorts. Dit wordt gedaan door middel van een bloedonderzoek.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Infectieuze mononucleosis (IM) kan een predisponerende factor zijn voor CVS. Bij volwassenen na IM kan 9-12% symptomatische vermoeidheid hebben 6 maanden later . De percentages CVS in de algemene adolescentenpopulatie zijn laag (0,2%).
De ziekteduur varieert tussen de twee weken en de twee maanden. Op een gegeven moment gaat ze vanzelf over. De acute symptomen duren meestal een tweetal weken, maar vooral de vermoeidheid kan soms maandenlang aanslepen. Belangrijk is vooral dat je, zoals bij een griep, voldoende rust.
Antilichaamtesten zijn meestal positief tijdens de fase waarin de klieren vergroot zijn. Aanvankelijk tijdens de koorts- en keelpijnfase van de infectie kan de antilichaamtest negatief zijn. Als er een vermoeden is van klierkoorts, moet de test worden herhaald nadat de klieren zijn opgezwollen.
Klierkoorts is een besmettelijke ziekte die veroorzaakt wordt door het Epstein-Barrvirus. De ziekte wordt ook wel kusjesziekte, mononucleose of de ziekte van Pfeiffer genoemd. Het virus kan worden overgedragen door contact met speeksel van een zieke of van een drager van het virus.
Epstein-Barr-antilichaamtest
De resultaten van een EBV-antilichaamtest zijn meestal binnen 3 dagen klaar. De resultaten van de antilichaamtest om het Epstein-Barr-virus (EBV) te detecteren, worden meestal gerapporteerd als positief (antilichamen zijn aanwezig) of negatief (antilichamen zijn niet aanwezig).
De getalwaarde van de CMV IgG en EBV IgG. Bij een acute infectie is IgG meestal nog laag en bij een vroeger doorgemaakte infectie is IgG meestal hoog. Indien EBNA IgG duidelijk positief is, is een acute EBV infectie minstens 6 weken in het verleden te situeren.
Wanneer er wel symptomen optreden zijn het meestal rode huiduitslag, koorts, diarree, oorontsteking en/of longontsteking. Tijdens of na de puberteit zijn de symptomen van klierkoorts vaak ernstiger. In het begin van de besmetting merk je vooral vermoeidheid, hoofdpijn, keelpijn, koorts en koude rillingen.
Moleculaire evaluatie door middel van nucleïnezuuramplificatie (bijvoorbeeld polymerasekettingreactie [PCR]) wordt vaak verkozen boven serologische testen in gevallen van reactivatie, maar serologische testen kunnen gevoeliger en specifieker zijn in gevallen van acute EBV-infectie, aangezien een positieve PCR-uitslag met een lager kopie-aantal mogelijk niet ...
Als je drankjes hebt gedeeld met of gekust hebt met iemand die mono heeft, is er geen manier om te voorspellen of je het ook zult krijgen — tenzij je weet dat je eerder mono hebt gehad . Mensen die in het verleden al eens met EBV zijn geïnfecteerd, worden waarschijnlijk niet opnieuw ziek van EBV omdat ze antilichamen hebben ontwikkeld en er immuun voor zijn.
Bij sommige patiënten worden de symptomen van klierkoorts chronisch. Bij andere personen flakkert de ziekte regelmatig op, terwijl ze tussendoor geen symptomen hebben.
Sommige onderzoeken suggereren dat het mogelijk is om opnieuw mononucleosis te krijgen nadat u bent hersteld van mono die is gekoppeld aan EBV . Er is meer onderzoek nodig om te begrijpen in hoeverre dit gebeurt bij overigens gezonde volwassenen. Maar over het algemeen is het zeer onwaarschijnlijk dat dit gebeurt.
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
Het bloedonderzoek kan na een aantal weken aantonen of er sprake is (geweest) van een infectie met het Epstein-Barr-virus. Het geeft echter niet aan hoe lang de klachten zullen aanhouden of hoe erg de ziekte zich zal uiten. Vermoeidheid komt voornamelijk voor wanneer de ziekte langer duurt dan een paar weken.
De diagnose van een primo-infectie of een doorgemaakte infectie berust op serologie. EBV reactivaties bij immuungecompromitteerde patienten wordt vastgesteld met behulp van EBV DNA bepaling (PCR) in bloed of weefsel.
Hoe lang ben je ziek van Pfeiffer? Meestal heb je twee tot drie weken last van de symptomen van Pfeiffer, zoals keelpijn en opgezette lymfeklieren. Daarna kun je je nog een paar weken moe voelen.Bij sommige jongeren duurt de vermoeidheid een paar maanden.
Ze is de jongere zus van actrice Michelle Pfeiffer .
Suzanne Schulting kampte in 2023 met het CMV-virus. De meervoudig olympisch- en wereldkampioene shorttrack kreeg het advies drie tot vier maanden complete rust te nemen.